City People – Ringel Goslinga
Vrijdag 28 november 2008
Het is straks al weer een jaar geleden dat fotograaf Ringel Goslinga zijn project "
Family Tree" afrondde. In dit project werkte hij aan een fotografisch zelfportret zonder daarbij zelf in beeld te komen. De kijker moest het beeld van de fotograaf afleiden uit de 108 foto´s die hij had gemaakt van vrienden, familie en kennissen van nu en uit zijn verleden. Het
was een intrigerend project en resulteerde in een boek waar ik persoonlijk nog steeds zeer enthousiast over ben. Vandaar dat ik blij was om te horen dat dit project een vervolg krijgt.
Vervolg op Family Tree
Het vervolg op "
Family Tree" heet "
City People". Ringel Goslinga wil een beeld schetsen van zijn woonplaats,
zijn Amsterdam, door honderd portretten te maken van mensen die hij vrijwel dagelijks tegenkomt in zijn stad.
Rasters
In tegenstelling tot zijn vorige project, waarin de foto´s in volle scherpte werden afgedrukt, worden de foto´s nu met behulp van rasters weergegeven. Ik had de eer om de eerste resultaten hiervan te aanschouwen en het belooft weer prachtig te worden. Vooral bij de foto´s die close–up zijn genomen, werkt het gebruik van rasters uitstekend.
Wanneer je de foto's bij dit artikel bekijkt, zie je het effect niet zo goed. Bij
deze sterke uitvergroting zie je het effect veel beter. Vergelijk dat maar eens met het volledige portret aan de rechterzijde.
Huwelijk tussen vorm en inhoud
Het past op één of andere manier ook bij het thema. De mensen die Ringel
Goslinga vastlegt voor "
City People" zijn veelal geen échte
bekenden van hem. Het zijn mensen die je weliswaar dagelijks tegenkomt
maar waar je doorgaans geen gesprek mee aanknoopt. De contacten die je met
deze mensen hebt, hebben iets vluchtigs. Misschien wel even vluchtig als de beelden in een krant die met dit zelfde rasterprincipe worden weergegeven. Vandaar dat de manier waarop de beelden in "
City People" worden weergegeven een toegevoegde waarde hebben ten opzichte van het onderwerp.
Proefexemplaar
Om te kijken of het concept zoals de fotograaf het in zijn hoofd had ook
daadwerkelijk zo uitpakt, heeft hij van zijn eerste foto´s een soort proefuitgave in een zeer beperkte oplage gemaakt: "
City People – Xerox Copy". Wat mij betreft werkt het. En, zoals ik al zei, vooral bij de close–up´s. Daar zie je de rasters én het beeld. Wanneer de gebruikte rasters nog iets groffer zouden zijn, zou het misschien nog spannender worden omdat raster en beeld dan nog meer met elkaar in gevecht zijn. Je zult het beeld nog verder van je af moeten houden voor het totaalbeeld. En die grotere afstand past weer bij de afstand die je ervaart bij de mensen die je dagelijks ontmoet maar niet spreekt.
In "
City People – Xerox Copy" staan de eerste twintig foto´s afgebeeld
en is daarmee een voorproefje van wat we over enige tijd mogen verwachten.
Een dergelijk voorproefje is natuurlijk mooi maar heeft één nadeel: het
wachten zal gevoelsmatig alleen maar langer gaan duren.
Links bij dit artikel: