De eerste keer dat ik dit boek doorbladerde, moest ik onbedaarlijk lachen. Echt hardop. Wat een geweldige types wist Otto Snoek voor zijn lens te krijgen! Wat een geweldig zooitje ongeregeld! Bij de tweede keer doorbladeren grinnikte ik nog een keer. Ja, ja, wat een bijzondere types. Bij de derde keer begon ik me wat zorgen te maken. Is dit de stadsmens? Is dit waar alles uiteindelijk om draait? Is er niet meer dan eten, drinken en kopen? Waarom hebben de foto´s van Otto Snoek in "WHY NOT" bij iedere keer dat je ze bekijkt een andere uitwerking?
"Wie lacht niet, die de mens beziet".
Als je voor de eerste keer de beelden ziet die Otto Snoek heeft gemaakt van zijn mede–Rotterdammers, loop je een groot risico om echt hardop te lachen. Je ziet mannen in te grote pakken, vrouwen in te kleine uitdossingen. Mensen die teveel met hun uiterlijk bezig zijn en mensen die, op zijn zachtst gezegd, er wel wat meer aandacht aan zouden mogen besteden.
Strijensestraat (foto: Otto Snoek)
Otto Snoek heeft deze foto´s van Rotterdam en haar bewoners veelal gemaakt tijdens de vele grootschalige bijeenkomsten die deze stad rijk is. Het volk moet worden verbonden en vermaakt zo moet het stadsbestuur hebben gedacht. Op de foto´s zien we dan ook de mensenmassa tijdens evenementen als Dance–Experience, Zomercarnaval en, niet te vergeten, de thuiswedstrijden van Feyenoord.
Dance–Experience (foto: Otto Snoek)
Zinnebeeld.
Je lacht vooral wanneer je de foto´s individueel bekijkt. Eén individuele foto is dan een soort gag, een grapje, situationele humor. Deze foto van een stoer stel met een paar stoere honden en een wat sullige man met een oversized Chupa Chup, werkt op de lachspieren. Net als deze foto met een daarop een zo te zien minder intelligent uitgevallen voorbeeld van de homo sapiens.
Individueel gezien werken de foto's vooral op je lachspieren. Maar wanneer je het geheel bekijkt dan ontstaat een ander (totaal)beeld waar je niet aan kunt ontsnappen. Een beeld dat níét op je lachspieren werkt. Althans bij mij niet. Opvallend vaak staan op de foto´s van Otto Snoek mensen die, anders dan deelname aan bepaald grootschalig evenement, niets met elkaar gemeen hebben. Ze lijken niets met elkaar te delen. Ze kijken elkaar niet aan en gaan, letterlijk en figuurlijk, ieder hun weegs. De onderstaande foto is wat dat betreft een prachtig voorbeeld. Maar het is zeker niet de enige foto die dit wat troosteloze beeld geeft.
Beursplein (foto: Otto Snoek)
Hoorn des overvloeds
Niet alleen de inhoud van Otto Snoek´s foto´s tonen overvloedigheid de foto´s zelf zijn ook tot en met de rand gevuld. Niet zelden bevinden zich aan de rand of, net niet zichtbaar, daarachter iets interessants. De vormgevers van het boek lijken op dat feit te hebben ingespeeld door de foto´s zonder witruimte er omheen te tonen. Voor de kijker wordt het daardoor, én door het prettig grote formaat, eenvoudig om zich in de scènes in te leven.
De vormgeving van het boek is überhaupt heel doordacht. Anders dan de titel van het boek staat er niets op het omslag. Alleen wanneer je het boek vanuit een bepaalde hoek laat belichten, zie je de naam van de fotograaf die in blinddruk is aangebracht, verschijnen. De fotograaf lijkt zelf zoveel mogelijk buiten beeld te willen blijven. Ook de beoordeling van de foto´s is te oordelen naar de titel van het boek aan de kijker zelf.
"WHY NOT" is een heerlijk kijkspektakel met vaak verrassende foto´s van de mens in haar nieuwe natuurlijke omgeving. Dat deze omgeving voor de meesten nog wat onwennig aanvoelt, maakt de meeste foto´s alleen maar leuker. Otto Snoek heeft geen waardeoordeel aan de kijker meegegeven. Dat mag de kijker zelf bepalen. De kijker mag zelf bepalen wat er tegen is op de levensstijl die uit de foto´s van Snoek spreekt. Of niet op tegen is natuurlijk.
Otto Snoek (foto´s), Henk Oosterling (tekst)
WHY NOT
144 bladzijden
Prijs € 32,50
Episode publishers
ISBN 978–90–5973–109–7
Verschenen maart 2009