Het overkomt me niet vaak dat ik teleurgesteld ben in een tentoonstellingscatalogus. Het is een zeldzaamheid dat een vormgever volledig de plank misslaat als het gaat om het overbrengen van de sfeer en de kwaliteit van een kunstwerk of een serie kunstwerken. Toch lijkt dat na het zien van de tentoonstellingscatalogus "Wispering Waters" van Daniëlle Kwaaitaal het geval te zijn. "Broddelwerk" dacht al bladerend.
Daniëlle Kwaaitaal maakt intrigerende beelden: ze fotografeerde vrouwen in speciale "onderwaterjurken". Het resultaat is een prachtige verstilling. De vrouwen lijken te zweven in tijd en ruimte. De vrouwelijke modellen lijken te stralen door hun lichte gewaden en de donkere omgeving. De donkere onderwater omgeving sluiten omgeving (en geluid) af en je concentreert je vanzelf helemaal op het beeld.
Daniëlle Kwaaitaal, "Whispering Waters", 2009
Deze foto´s op groot formaat zijn momenteel te zien in het Groninger Museum. Ze zijn daar in een prachtige ambiance opgesteld. Aan drie wanden hangen de foto´s uit de reeks "Wispering Waters" en één wand is gereserveerd voor projectie van videobeelden. Het licht is gedempt en op de achtergrond laten twee beamers de begeleidende videobeelden zien. Muziek als een kabbelend beekje begeleidt de videobeelden en zorgt voor de juiste sfeer bij de foto´s. Ik hoop dat u zich een beetje een beeld kunt vormen van de opstelling en de sfeer.
Dan het boekje. Ik zeg met opzet boekje want het is slechts 17 bij 23 centimeter. Dat is al direct de eerste teleurstelling. De foto´s op de tentoonstelling zijn met opzet groot van formaat. Het is de bedoeling dat je door het formaat naar binnen wordt gezogen. En als dat al niet de bedoeling was dan is dat in ieder geval wel het effect. Daar gaat het boekje dus al de mist in. Verder zijn de foto´s op de tentoonstelling met de grootste zorg afgedrukt. Zo her en der ontvluchten luchtbubbels de ondergedompelde lichamen en gewaden. Ze vormen een essentieel onderdeel van de foto´s omdat dit sterk bijdraagt aan het "onderwatergevoel". Helaas worden de katernen in het boek bijeengehouden met een rafelig touwtje. Het touwtje is echter zó rafelig dat na verloop van tijd de bladzijden van het boek onder de stofdeeltjes zitten. Het gevolg is dat je niet kunt zien of het nu om luchtbubbels gaat of om stofdeeltjes. Je zou kunnen zeggen dat ze over het effect goed na hebben gedacht maar daar geloof ik niet veel van.
Daniëlle Kwaaitaal, "Whispering Waters", 2009
Onbegrijpelijk is ook de gecapitonneerde band van het boekje. Het voelt daardoor aan als een kleuterboek. Wat voegt dat toe? Mijn antwoord is: niets. Het is doodzonde dat het prachtige werk van Daniëlle Kwaaitaal op deze manier verkwanseld is. Onbegrijpelijk is het ook dat de uitgever wel in staat is om een degelijk boek te maken dat hebben ze wel laten zien met " Cruel Beauty" met beelden van Marliz Frencken. Daar was het eerder de inhoud die teleurstelde. Daar had een gecapitonneerde band en een kleiner formaat juist niet misstaan. Ik kan alleen maar mijn hoop uitspreken dat toekomstige uitgaven van Daniëlle Kwaaitaal meer in overeenstemming zullen zijn met de sfeer en kwaliteit van haar werk. Dat verdient haar werk namelijk. En wanneer ik goed geïnformeerd ben, verschijnt dit najaar bij dézelfde uitgeverij een nieuwe uitgave met haar werk. Ik hou mijn hart vast…
Daniëlle KwaaitaalWhispering Waters
40 bladzijden
Prijs € 18,95
d"jonge Hond
ISBN 978 90 89101 211
Verschenen februari 2009