Een liefde voor bomen en bossen komt, zelfs tot in het extreme, in de beste families voor. Zo schreef Irene van Lippe–Biesterfeld het boek Dialoog met de natuur waarin ze beschrijft hoe ze gesprekken voert met lariks, beuk of eik. Zo ver zal de liefde bij de gemiddelde Nederlander niet gaan. Maar toch. Het kappen van bomen brengt bij veel mensen een onbehagelijk gevoel met zich mee. Vaak wordt de kap aangekondigd. Door een publicatie in het lokale sufferdje en/of door het aanbrengen van een speciale markering op de te kappen bomen. Erik Kessels heeft in "Tree Paintings" een serie zelf gemaakte foto´s opgenomen van deze markeringen. Welkom in de fascinerende wereld van boommarkeringen.

De band tussen mens en boom is vaak sterk. Een boom is een onveranderlijk element in stad en platteland die, als het goed is, er langer zal staan dan een individu op deze aardbodem rondloopt. Een boom die blijft staan, en tijd en ruimte krijgt om te groeien, is een indicatie van rust en vrede. Van onveranderlijkheid. Wij houden vaak niet verandering. Verandering, zeker in het geval van vernietiging, roept bij ons gevoelens van weerstand op.

Pak een willekeurige jaargang van een lokale krant en er zal altijd een artikel in staan over protesten van omwonenden over de voorgenomen kap van voor hun beeldbepalende bomen. Maar ook markeringen op bomen leiden al onrustige gevoelens. Op internet is bijvoorbeeld het volgende bericht te lezen: "De afdeling Groen en Milieu heeft onlangs in het openbaar groen van de Boerenstreek, Turfstreek en Koperwiek een aantal bomen met roze stippen gemarkeerd. Onbedoeld is hierdoor bij omwonenden de indruk ontstaan dat de gemerkte bomen gekapt zullen worden. Dit is niet het geval. ".

Tree Painting (KesselsKramer, 2009)

Al leidt de markering niet tot kap dan nog is een markering de doorbreking van een illusie. Een boom is puur natuur. Daar moet geen mensenhand aan te pas zijn gekomen. Een markering is letterlijk en figuurlijk een vlek op de natuurbeleving, een Fremdkörper. We koesteren deze illusie. Hoewel we ergens wel weten dat er in, op of om de boom een mensenhand aan te pas is gekomen, willen we het niet weten.

Tree Painting (KesselsKramer, 2009)

We willen niet weten dat een boom deel uitmaakt van een Bomenkaart of een Bomencatalogus waarop of waarin alle bomen met een bijzondere Boomwaarde zijn aangegeven. Of dat er aan Visual Tree Assessment is gedaan om te beoordelen of de boom gezond genoeg is. Of dat de boom past binnen de beoogde bosbeleving en deel uitmaakt van "geïntegreerd bosbeheer" waarbij rekening wordt gehouden met de verschillende functies van het bos (natuur, recreatie, milieu, landschap en houtproductie). Nee, gun ons dan liever de illusie.

Tree Painting (KesselsKramer, 2009)

Erik Kessels heeft foto´s gemaakt van al die doorbrekingen van de natuurillusie. Van al die variaties die er bestaan om aan te geven dat een boom moet wijken of juist moet blijven staan. Kessels laat zien dat je ook van deze markeringen kunt genieten. Dat een markering op een boom soms op een kunstzinnige uiting kan lijken. Wanneer je ze tenminste in een boekje ziet en buiten de context van het "echte" bos. In een boekje lukt dat inderdaad bijzonder goed. Zeker met zo´n geslaagde omslag in reliëf. Maar in het echt blijft het pijn doen.