Het eeuwige ijs heeft een magische aantrekkingskracht op de mens. Altijd al gehad. Maar tot voor kort was het simpelweg fysiek onmogelijk om de polen te bezoeken. Schepen kwamen niet door het massieve ijs en expedities waren te complex, te duur, te gevaarlijk, te extreem. Amper een eeuw geleden was het voor het eerst mogelijk om de polen te verkennen. Nu, dus honderd jaar na de eerste bezoeken en onderzoeken, worden de rampzalige effecten van de opwarming van de aarde al duidelijk zichtbaar. De laatste jaren is ontkennen niet meer een optie: in een ongekend tempo smelten de poolkappen. Fotograaf Olaf Otto Becker heeft een fotografische verkenning van de Noordpool en het smelten daarvan ondernomen. Zijn foto´s zijn van een betoverende schoonheid en geven tegelijkertijd een huiveringwekkend beeld. Belle en het Beest zijn verenigd in "Above Zero" van Olaf Otto Becker.
Uit: 'Above Zero – Olaf Otto Becker ' (Hatje Cantz, 2009)
De fascinatie voor ijs en water in het boek "Above Zero" komt bij fotograaf Olaf Otto Becker niet uit de lucht vallen. In zijn vorige fotoboek "Broken Line" bracht hij de kust van Groenland en de ijsbergen die voor de kust drijven in beeld. De gedachte om een vervolg te maken op deze reeks foto´s ontstond toen hij satellietfoto´s van Groenland bestudeerde en daarop fijne, blauwe strepen en vlekken ontdekte. Die strepen en vlekken zouden vanaf 2007 het onderwerp worden van zijn fotografische expedities.
Uit: 'Above Zero – Olaf Otto Becker ' (Hatje Cantz, 2009)
Iedere streep op de satellietfoto staat voor een rivier van smeltwater. Het naast elkaar leggen van satellietfoto´s die de afgelopen jaren van hetzelfde gebied zijn gemaakt, leverde een schokkend beeld op: ieder jaar waren er niet alleen meer strepen te zien, ze waren ook nog eens duidelijker zichtbaar. Het was een overtuigend bewijs van het smelten van de poolkap. Maar een beeld op een satellietfoto leeft niet, het zegt de kijker niet zo veel. Becker had zich daarom voorgenomen het smelten van de massieve ijsmassa´s vast te leggen vanuit het perspectief van de menselijke blik.
Uit: 'Above Zero – Olaf Otto Becker ' (Hatje Cantz, 2009)
Het resultaat is wat mij betreft onthutsend. Dat de opwarming van de aarde, het smelten van de poolkappen, een natuurramp, zulke prachtige beelden oplevert, is niet te verenigen met je gevoel. Ongerustheid, verontwaardiging, boosheid laat zich maar moeilijk verenigen met schoonheid. Schoonheid is vaak een bron van troost. Maar niet in het geval van de smeltwaterrivieren die Becker zo schitterend heeft vastgelegd. Hier is schoonheid een aanklacht.
Uit: 'Above Zero – Olaf Otto Becker ' (Hatje Cantz, 2009)
Above Zero is niet het eerste boek dat de voortekenen toont van de ecologische ramp waar we op afkoersen. Eerder zag je dat bijvoorbeeld al in Dana Lixenberg's "The Last Days of Shishmaref". Maar nog niet eerder was het zo verleidelijk in beeld gebracht. De uitgever heeft de kracht van de foto's goed tot zijn recht doen komen door ze op groot formaat af te drukken. Hierdoor is het een boek geworden om van te genieten én van te huiveren.
Uit: 'Above Zero – Olaf Otto Becker ' (Hatje Cantz, 2009)
Freddy Langer, Konrad Steffen, Jay Zwally (tekst)
Olaf Otto Becker. Above Zero
176 bladzijden
Prijs € 58,00
Hatje Cantz Verlag
ISBN 978–3–7757–2437–1
Verschenen september 2009