Wie geboren is met een sterke drang tot optimisme, ziet in de eerste foto's van Peter Bialobrzeski's The Raw and the Cooked de vindingrijkheid en overlevingsdrang van de mens in een Aziatische metropool. Pal langs een spoorlijn in Manilla hebben de allerarmste inwoners hun behuizing uit schroothout en afgedankte golfplaten opgebouwd. Op provisorische balkons staart een deel van de bevolking voor zich uit terwijl een ander deel van de inwoners langs het spoor op al even provisorische tafels onduidelijke werkzaamheden verricht. Met een overdreven gevoel voor romantiek zou je aan deze scène Dickensiaanse kwaliteiten kunnen toeschrijven. Maar hoe je het ook wendt of keert, het is en blijft armoede. De laatste bladzijden van het boek tonen een heel ander grootsteeds Azië. Hagelnieuwe en ongetwijfeld van alle mod cons voorziene woonflats vormen een eindeloos monotoon patroon in de buitenwijken van de stad. Hier lijkt de armoede voorgoed verdreven te zijn.

uit: Peter Bialobrzeski. The Raw and the Cooked (Hatje Cantz, 2011)

Peter Bialobrzeski heeft er patent op: het in beeld brengen van contrasten in een stedelijke omgeving. In één van zijn vorige boeken, Paradise Now stond het contrast tussen natuur en stad centraal, nu is het de beurt aan oud en nieuw en in het verlengde daarvan, aan arm en rijk. In alle steden die Bialobrzeski voor zijn lens heeft gehad (Hanoi, Bangkok, Kolkata, Jakarta, Mumbai, Delhi, Singapore, Shenzhen, Kuala Lumpur, Hongkong, Sjanghai, Varanasi en Manilla) waart de nieuwbouwgeest. Hijskranen, bulldozers en beton zijn vertrouwde onderdelen geworden van het moderne stadsbeeld.

uit: Peter Bialobrzeski. The Raw and the Cooked (Hatje Cantz, 2011)

Op sommige plekken lijkt de nieuwbouw de bestaande bebouwing te tolereren maar meestal niet. Op veel plekken heeft Bialobrzeski de verdringing van het oude treffend weergegeven. Soms blijft er (zoals op de foto hierboven die hij in Sjanghai maakte) nog een restant bebouwing verweesd achter. Wanneer je de intimiderende nieuwbouw op de achtergrond beziet, weet je dat dit van tijdelijke aard zal zijn. Ook hier zal de vooruitgang zegevieren.

uit: Peter Bialobrzeski. The Raw and the Cooked (Hatje Cantz, 2011)

Peter Bialobrzeski maakte bij zijn foto's gebruik van een lange belichtingstijd. Hierdoor blijft er van de stedelijke bedrijvigheid vaak niet meer over dan vage contouren als het om mensen gaat of om enkele kleurvegen in het geval van verkeer dat met een hogere snelheid zijn lens passeerde. Door de lange belichtingstijd onderscheidt zich in nachtelijke opnamen de oude stedelijke bebouwing nog meer van de nieuwe dan overdag. De oude wijken van de stad blijven met hun oranje gloed relatief donker ten opzichte van de spookachtig witte nieuwbouw. De wegen van en naar de gloednieuwe stadskernen lichten in het donker geel op als een fluorescerende ader.

uit: Peter Bialobrzeski. The Raw and the Cooked (Hatje Cantz, 2011)

De bedrijvigheid, de gejaagdheid en de drang om van iedereen consumenten te maken roepen associaties op met de film Koyaanisqatsi: Life out of Balance (1982) van regisseur Godfrey Reggio met de indringende soundtrack van componist Philip Glass. Net als de film bedient ook het boek zich, afgezien van een korte inleiding en een afsluitend dankwoord, niet van woorden. Maar het boek kent in tegenstelling tot de film geen overduidelijke boodschap. De kijker moet het zelf doen met 150 fenomenale foto's.