Compact als een baksteen is de carrière van fotokunstenaar Erik Kessels in boekvorm gebundeld. In het bij Aperture verschenen boek The Many Lives of Erik Kessels kunnen we opnieuw kennismaken met enkele projecten die al eerder op www.cadoc.nl aandacht hebben gekregen: In Almost Every Picture en Useful Photography. Maar het boek laat je ook kennismaken met andere projecten van Kessels die je niet eerder in boekvorm tot je hebt kunnen nemen.

Erik Kessels is medeoprichter en creatief directeur van het Amsterdamse communicatiebureau KesselsKramer (onder andere verantwoordelijk voor de bekende Ben-reclames) en is een bevlogen kunstenaar waarbij gevonden foto's centraal staan. Als fotospeurder en fotoredacteur heeft hij een scherp oog voor foto's met iets extra's. Het is lastig te omschrijven wat dit extra's nu precies is. Het is in ieder geval niet de gepolijste schoonheid waarvoor Kessels valt. De foto's waar hij een project omheen organiseert, hebben vaak een rafelrandje. Geen glamour voor Kessels maar het ruwe, alledaagse. Meestal is dat beetje extra ook niet in één foto te vangen en is daar iets meer voor nodig, zoals een reeks foto's. Pas in de reeks wordt duidelijk wat er bijzonder is aan die ene foto.

Al bladerend in The Many Lives of Erik Kessels kom je vele bekenden tegen. Zoals de biggetjes in restaurant Au Lutin Qui Bouffe (Montreal) die gasten avond aan avond een lach op hun gezicht toverden. De selectie van deze reeks is net als in het oorspronkelijke boek In Almost Every Picture 10 op biggetjesroze papier gedrukt. Ook van In Almost Every Picture 9 is een selectie van een onfotografeerbare hond opgenomen. Wanhopig maar volhardend hebben de baasjes geprobeerd om hun geliefde huisdier te vereeuwigen. In het boek zien we een lange reeks pogingen om een zwarte hond in huiselijke setting vast te leggen. Maar op een meesterlijke manier wordt de plank telkens misgeslagen en rest alleen het silhouet van hun geliefde viervoeter. En uiteraard ontbreekt ook Ria van Dijk niet met haar schitterende reeks schiettentfoto's.

De reeks In Almost Every Picture werkt in de meeste gevallen op de lachspieren. Feestelijke foto's van feestelijke gelegenheden. Maar Kessels probeert niet de lachers op zijn hand te krijgen. We herkennen in de fotoreeksen bovenal onze eigen levens en onze eigen tekortkomingen. Meestal gaat de herkenning gepaard met een grimlach.

Kessels schuwt echter ook niet de foto's die minder lichtvoetig van aard zijn. Wat te denken van de kiekjes die hij nam van zijn kinderen nadat ze zich tijdens het spelen hadden verwond? Het zijn foto's waarbij vermiljoenen bloedneuzen, blauwe bulten en roze schrammen schril afsteken tegen de engelachtige gezichten van zijn kroost. Echt pijnlijk wordt het wanneer Kessels onderwerpen neemt waarvan je weet dat er meer dan een week genezingstijd en TLC nodig is. Zoals de film My Sister waar we een ogenschijnlijk alledaagse opname zien van een jong gezin dat in de tuin aan het pingpongen is. Voor de kijker wordt dit tafereel ongemakkelijk wanneer je weet dat Kessels zus in beeld is die kort na de opname om het leven is gekomen. Zijn zus is tevens onderwerp van One Image (2016) waarin de familie Kessels op zoek is gegaan naar de laatste foto met Kessels zus en die foto vervolgens rondom haar beeltenis beeldvullend heeft gekadreerd en vergroot.

The Many Lives of Erik Kessels is een prachtige uitgave waarin je kennis kunt maken met het brede oeuvre van Erik Kessels. De rode lijn die je uit de verschillende in het boek opgenomen projecten kunt halen, is dat je als kijker minder achteloos 'gebruiks'-foto's tot je moet nemen dan je door onder andere social media gewend bent. Neem wat meer tijd en moeite dan die ene tiende van een seconde per beeld die je gewend bent. En misschien ontdek je dezelfde verhalen van liefde en verwondering als Erik Kessels dat weet te doen. Een absolute aanrader!