Het eerste dat opvalt wanneer je hebt gebladerd in het boek "Photo Studio" is de ogenschijnlijke kwetsbaarheid van de geportretteerden. Alsof je meer kunt zien dan ze lief is. Ze staan open voor je blik en soms, zo lijkt het, tegen wil en dank. Het tweede dat opvalt is de fan–tas–ti–sche manier waarop de foto´s zijn gereproduceerd. Dat kun je met absolute zekerheid vaststellen wanneer je een originele afdruk en de reproductie naast elkaar kunt leggen. En met deze luxe–editie kan dat.

De mensen die in het boek "Photo Studio" zijn afgebeeld, hebben iets. Ze kijken soms wel en soms niet rechtstreeks in de camera maar dat maakt voor het gevoel niet uit. Het lijkt alsof er een afstand is. Je gaat je afvragen wat er met ze aan de hand is. Het antwoord ligt in een enkel geval volstrekt voor de hand: littekens of brandwonden verraden een (tragisch) deel van hun levensgeschiedenis. In andere gevallen blijf je zoeken. Maar tevergeefs want soms zitten wonden alleen aan de binnenkant.

Koos Breukel heeft de kwetsbaarheid van de mens vastgelegd in een serie portretten van overlevenden van de Martinair–vliegramp op Faro. In die tijd was hij zelf betrokken was bij een zwaar auto–ongeluk. ,,Ik kon naar de psychiater gaan, of ik kon foto's gaan maken om iets te delen met mensen, met ze in aanraking te komen, en iets bij mezelf te onderzoeken'', aldus Koos Breukel. Vijf van de portretten die hij van de Faro–overlevenden maakte, staan in "Photo Studio". Breukel: "Sommigen waren zo trots op het feit dat er iets was dat over hen ging. Hun omgeving begon zich af te sluiten voor de verhalen, het dreigde weg te ebben. Maar ja, het is natuurlijk geen wereldverbeterend product. Het gaat om aandacht, en die aandacht heb ik ze gegeven. Ik was nieuwsgierig, en er zijn goede vriendschappen ontstaan."

Het in beeld brengen van de kwetsbaarheid van het leven kwam december 2007 nog in het nieuws bij de foto's die Breukel maakte van Jan Wolkers en in boekvorm zijn verschenen. Op de foto's zien we een trotse maar ook wat fragiel ogende schrijver. Ze vormen een groot contrast met de beelden die je voor ogen hebt van Wolkers wanneer hij over het strand van Rottumerplaat ronddoolt.

Breukel fotografeert hoofdzakelijk in zijn eigen studio,vrienden, kennissen of mensen die toevallig voorbijkomen. Het is een indrukwekkend gevaarte, de Sinar 8/10 inch, die fotograaf Koos Breukel in zijn Amsterdamse woning annex studio heeft opgesteld. Een enorme studiocamera, op een groot statief, met een doek erover. ,,Het is een ambachtelijke camera die lijkt op de camera's die werden gebruikt in de negentiende eeuw, met grote negatieven'', zegt Breukel. ,,Het is ook een starre camera, zoals dat heet in het jargon. Ik moet me heel erg concentreren bij het nemen van de foto, en dat zie je. Mensen moeten lang stilzitten terwijl ze in de juiste houding worden 'geboetseerd'. Het roept introvertie op.'' (Voor dit artikel heb ik gebruik gemaakt van en delen tekst gebruikt uit de biografie van Koos Breukel op kunstbus.nl)

Terug naar het boek. De dertig foto's uit het boek zijn, zoals ik in het begin al zei, werkelijk fantastisch weergegeven. Bij deze luxe–editie, waarvan er 75 zijn verschenen, hoort een originele afdruk van een van die foto's uit het boek. Door het origineel te vergelijken met de reproductie wordt past echt duidelijk hoe geweldig het drukwerk van Calff & Meischke is.