Misty Keasler (foto's)-Love Hotels (2006)
Dinsdag 20 november 2007
Toen ik op zoek was naar de juiste vertaling van de term "
Love
Hotel", viel het voor de hand liggende "
Liefdeshotel" al snel
af. De liefde in een dergelijk hotel is kortstondig en/of betaald want een
"
Love Hotel" is een hotel met slechts één doel voor de bezoekers:
sex.
Een "
Love Hotel" is een Japans verschijnsel en ontstond uit de
zogenaamde chaya´s (thee kamers), die meestal werden gebruikt door
prostitutees en hun klanten. Maar ook geliefden zochten elkaar daar op
voor kortstondige consumptie van hun liefde. Na 1958, toen prostitutie in
Japan werd gelegaliseerd, ontstond er een grote vraag naar ruimtes die
voor korte tijd te huur waren. De "
Love Hotel" voorzagen in deze
behoefte.
De behoefte aan dit soort ruimtes is er nog steeds. In Japan wonen veel
jonge stellen nog bij hun ouders bij gebrek aan beschikbare woonruimte.
Ook zij ontvluchten het ouderlijk huis voor een paar uur (pré)echtelijk
plezier.
Dan het "
Love Hotel" zelf. De hotels maken aan de buitenkant vaak
een sobere indruk. Ook is de toegang tot het gebouw meestal discreet
verwerkt in de pui zodat je ongezien kunt komen en gaan. Het hotel heeft
ook bijna geen personeel en het contact met het personeel dat er wel is,
wordt tot een minimum gereduceerd. Zo kunnen de kamers zelf worden gekozen
via een gemechaniseerd of geautomatiseerd systeem en de rekening en
betaling kan geschieden via een pneumatische buis (zo één als je bij
grotere warenhuizen nog wel eens ziet).
Zo sober als ze vaak van buiten ogen, zo exorbitant zijn ze van binnen. De
meeste kamers hebben een bepaald thema. Dat varieert van een Manga tot onderzee, van dokterskamer tot schoolklasje. Fantasie is overbodig. Het ligt er in de aankleding en uitdossing van de kamers namelijk duimendik bovenop. Het onpersoonlijke in de bedrijfsvoering is terug te zien in de kamers.
De foto's tonen dit feilloos: ze zijn steriel. Niets wijst erop dat er ooit in deze kamers de liefde is bedreven. Ja, dat ze er sex hebben gehad dat geloof je wel. Maar liefde? Nee.
Keasler, de fotografe, schrijft over deze serie foto's op haar website dat ze er bewust geen mensen op wilde hebben. Die zouden de kijker alleen maar afleiden van alle visuele pracht en praal. Toch mis je ze wel, die mensen. Mijn Westerse ogen zijn niet gewend aan deze Oosterse beelden. Zeker niet met de titel van het boek in het achterhoofd.
'Love Hotels'. Dan denk ik toch aan Franse hotelkamers met krakende bedden, flinterdunne wanden en een zwaar gebrek aan comfort. En aan liefde.
Links bij dit artikel: